Al op de oudste foto's van de Groessense kerk ziet men een kruisbeeld links van de toren. Of er ook andere beelden bij staan is niet goed te onderscheiden. Wel is algemeen bekend dat er gedurende het grootste deel van de 20e eeuw links en rechts van dit stenen kruisbeeld twee eveneens stenen beelden stonden voorstellende Johannes en Maria. Deze Groessense kruisiginggroep moet

Honderd jaar hetzelfde beroep uitoefenen door één familie en ook nog in hetzelfde pand is een zeldzaamheid. Zalencentrum Berentsen in Loo is een van die uitzonderingen. Honderd jaar geleden kocht Lambert Berentsen uit Vinkwijk bij Zeddam, de bet-overgrootvader van Wout Berentsen, de toen al bestaande herberg. Het was een van de zes grotere cafés in het dorp. Daarnaast waren er nog twaalf zogenaamde huiskamercafés, waar je in de voorkamer een pintje kon drinken. Voor een kleine gemeenschap als Loo lijkt zoveel cafés nogal overdadig, maar dat had alles te maken met de armelijke omstandigheden. Meestal werd er naast de activiteit van caféhouder nog een of meer beroepen uitgeoefend. Bij de familie Berentsen was dat de timmerwerkplaats naast het café. Oude Looenaren zullen zich nog herinneren dat op deze plek de school stond en het huis van de schoolmeester. Tal van authentieke huizen in Duiven en Loo zijn door de Berentsen's gebouwd. Niettemin bleef de caféfunctie gehandhaafd. Na een hele dag in de bouw, namen de voorvaderen van Wout 's avonds hun plaats achter de tap in tot een uur of tien. Dan werd de zaak gesloten, want de volgende ochtend was het weer vroeg dag. De familiegeschiedenis ligt Wout Berentsen nauw aan het hart. Foto's en attributen aan de muren en een map met knipsels getuigen daarvan. Wout herinnert zich dat er bij bruiloften kooksters zijn oma en moeder kwamen helpen. Er werd dan voor een paar honderd man gekookt. Dat begon al enkele dagen van tevoren. De puddingen en het voorgebraden vlees werd in de kelder bewaard. Als hij uit school kwam moest hij altijd eerst een karweitje opknappen. De zaal of het café vegen of asbakken schoonmaken. Soms werd er voor een partij een dag lang andijvie gewassen of aardbeien ontkroond. Veel groenten en fruit kwam uit eigen tuin. De boeren slachten hun eigen koeien en varkens en brachten hun groenten en fruit naar Berentsen waar er een feestelijk maal van werd bereid. Alles wat over was werd door de feestgangers weer meegenomen. Toen Wout vijftien was, wist hij wat hij wilde. Hij ging naar de koksschool in Arnhem om het vak onder de knie te krijgen en trouwde een paar jaar later met zijn vriendinnetje Petra. Eerst hielpen ze samen in het bedrijf, totdat ze het kochten en langzaamaan moderniseerden. Daarbij hebben ze oog gehad voor de oorspronkelijk bouw. Allerlei moderne tierlantijnen zijn achterwege gelaten. Oude muurankers werden gesmeed tot een klokkenstoel die de voorgevel van 't Timmerhuus siert. Er kwam een aan de tijd aangepaste keuken en de zaal werd herbouwd. Bij de laatste verbouwing in 1996 werd de timmerwerkplaats tot restaurant verbouwd. Aan de palen die het plafond schragen is nog te zien waar de lederen riemen liepen die de machines aandreven. Voor 't Timmerhuus staat zomers een uitnodigend terras. Het café werd 'pruufkamer' waar de gasten worden ontvangen. In 't Timmerhuus wordt gedineerd en het feest kan in de Bruidszaal losbarsten. Berentsen heeft zich gespecialiseerd op grote bijeenkomsten, zoals bruiloften en partijen en daarmee een grote naam opgebouwd in de regio. Sinds kort kan een huwelijk ook bij Berentsen gesloten worden. Wie bij Wout en Petra zijn feest wil vieren moet een jaar voor uit plannen, anders is er grote kans dat er geen plaats is. Wout en Petra werken allebei mee. Die persoonlijke benadering wordt erg op prijs gesteld door hun gasten. Ze werken veel met producten uit de streek, altijd vers en ook vaak biologisch.

Uit de Gelderlander van 17 maart 2005
Kees van den Brink